Zijn sculpturen worden vrijwel nooit voltooid. Ze vormen een vaste dimensie van zijn leven, waarin zoeken en weten verzinken in een steeds lichter wordende zijnstoestand. De nerven van het hout wijzen zijn beitels de weg. Zo ontstaan door de jaren heen steeds nieuwe holtes, bollingen en randen. Het maakproces vormt een reis door het beeld.

Uit zijn schilderingen spreekt een verbinding met een spirituele dimensie. Hij werkt er aan met grote tussenpozen, gedirigeerd door kwelling en onrust. Het schilderen geeft hem de ruimte om zijn gedachten te laten stromen en de deuren open te zetten.

Werk